زندگی غیرواقعی در اینستاگرام و اینترنت

اگه یه گشتی تو اینستاگرام بزنین میبینین که چقدر آدمها شاد هستن، چقد خوشگلن، چقد مسافرت میرن، چقد مهمونی، خوشگذرونی، آشپزی های رنگارنگ چقدر عشق بین پارتنرا، دوستا، مادر پدرا و ... زیاده، همه پولدرارن. آیا واقعیت همینه؟ آیا همه از زندگیشون انقدر راضی هستن؟ به نظرتون چرا زندگی واقعی ما با زندگی درون اینستاگراممون انقدر با هم فرق داره؟

بین همه ی افراد یک تمایل ذاتی وجود داره به اسم کمال گرایی (perfectionism).

پرفکشنیسم یعنی تمایل به عالی بودن یا به تعبیری تمایل به عالی دیده شدن. درون همه ی ما هم هست، فقط شدت و ضعف داره. این تمایل باعث میشه ما استاندارد هایی رو برای خوب بودن در نظر بگیریم، مثل پول، کلاس، زیبایی، سواد و.... و باور داشته باشیم که مردم دارن مارو با اون ها میسنجن. بنابر این سعی میکنیم خودمون رو به اون استاندارها برسونیم و یا حداقل نشون بدیم که به اونها رسیدیم. تو دنیای واقعی خیلی وقت ها نمیشه چنین وانمود هایی داشت. فضای مجازی قابلیت هایی داره که باعث میشه تمایل به پرفکشنیسم خودش رو بیشتر بروز بده. ما تو فضای مجازی قابلیت اینو داریم که فقط اون بخش از زندگیمون رو بروز بدیم که عالی به نظر میاد و باقی قسمت هاش رو بروز ندیم و یا حتی تغییراتی در واقعیت به وجود بیاریم که بتونیم به استاندارد هایی که میخاهیم برسیم. مثلا با استفاده از نرم افزار های ادیت عکس قسمت هایی از چهره و پوستمون رو تغییر بدیم تا زیباتر به نظر برسیم. چنین پرفکشنیسمی عوارضی برای سلامت روان ما با خودش به همراه داره که تو پست های بعدی بیشتر راجع بهش توضیح میدم

 

چطور از خودمون ردپای دیجیتال مثبتی در اینترنت جا بذاریم؟

رد پای دیجیتال مجموع هر کاری هستش که ما از طریق اینترنت یا محصولات الکترونیکی انجام دادیم مثلا هر رفتار آنلاین، نتایج جستجو، نظرات ساخته شده، تصاویر به اشتراک گذاشته شده، محتوای ایجاد شده، افرادی که با اونها در اینترنت ارتباط برقرار کردیم ، عکس هایی که لایک کردیم و ....
اگر میخاین ردپای دیجیتال مثبتی داشته باشین که فردا روزی موقع کاریابی، وام گرفتن، گزینش برای جایی و ... براتون مشکلی پیش نیاد، راههایی که میگم مو به مو انجام بدید:

• درباره خودتون و خانوادتون یه جستجوی اینترنتی بکنید و ببینید چه اطلاعاتی درباره شما وجود داره و تا حالا چه رد پایی از خودتون به جا گذاشتید

• درباره محدودیت ها و قوانین جامعه خودتون اطلاعات کسب کنید. اینجوری متوجه میشید که بارگزاری چه نوع داده هایی در فضای مجازی از نظر قانونی و اجتماعی میتونه برای شما مشکل ساز بشه

• قبل از اینکه پیامی یا نظری رو در اینترنت پست کنید خوب فکر کنید ببینید آیا این کار باعث می‌شه مشکلی بعدا براتون به وجود بیاد؟ اینجوری قبل از اینکه داده ای، بخشی از ردپای دیجیتال شما بشه درباره اون بهتر تصمیم میگیرید.

• ویژگی‌ها و خصوصیات برجسته خودتون و اعضای خانواده تون را به نمایش بگذارید: استفاده از اینترنت و رسانه‌های اجتماعی برای برجسته کردن بهترین ویژگی‌ها و خصوصیات شخص،  باعث می‌شه فرد شخص مثبتی به نظر بیاید. لازم نیست دروغ بگید. هرکدوم از ما ویژگی های خوبی داریم و یا میتوانیم آن ها را در خودمون پرورش بدیم.

مراقب رد پای دیجیتالمون باشیم

رد پای دیجیتال

رد پای دیجیتال شامل مجموع تاریخچه هر چیزی است که فرد از طریق اینترنت یا محصولات الکترونیکی انجام داده است، به عنوان مثال هر گونه رفتار آنلاین، نتایج جستجو، نظرات ساخته شده، تصاویر به اشتراک گذاشته شده، محتوا ایجاد شده، افرادی که با آنها در اینترنت ارتباط برقرار کرده اند و غیره .
ما باید بدانیم که هنگامی که پیام های دیجیتال و تصاویر ذخیره شده یا به صورت آنلاین به اشتراک گذاشته می شوند، هرگز به طور کامل برداشته نخواهند شد و می توان بدون در نظر گرفتن زمان و مکان های جغرافیایی به آنها دسترسی داشت. بنابراین، باید محتاط باشیم تا ازایجاد مشکلات در آینده جلوگیری کنیم. به عنوان مثال، عکس گرفتن و اشتراک گذاری تصاویر خصوصی از طریق شبکه اجتماعی ممکن است در ابتدا جالب باشد، اما هنگامی که نوع ارتباط تغییر کند میتواند برای فرد یک خطر محسوب شود.

آیا درست است که اطلاعات شخصی خودم را در شبکه های اجتماعی ارسال کنم؟ (سوال یک نوجوان)

پاسخ: 

1. امروزه ارسال اطلاعات شخصی در شبکه های اجتماعی امری بسیار رایج شده است ولی  برای امنیت شما بهتر است در فضای مجازی دنبال دوست نگردید و با افرادی که آنها را در زندگی واقعی نمیشناسید صمیمی نشوید

2. تله های خطرناک زیادی در اینترنت وجود دارد و ما باید از ایمنی خودمان در فضای مجازی محافظت کنیم. هرگز نباید اطلاعات شخصی خود را از جمله نام و نام خانوادگی، تاریخ تولد، عکس، مدرسه، آدرس، ایمیل، شماره تلفن و برنامه روزانه، با افرادی که به صورت آنلاین ملاقات می کنید اما در دنیای واقعی نمی دانید چه کسی هستند، به اشتراک بگذارید. اگر هم تمایل به ارتباط آنلاین دارید ، با خانواده، همکلاسی ها و دوستانی که از نزدیک آنها را میشناسید، صحبت کنید
3. سایر کاربران اینترنت ممکن است وانمود کنند کسانی هستند که در واقع خود واقعی آنها نیست. آنها ممکن است یک پروفایل جعلی برای تظاهر به اینکه شخص دیگری هستند، ایجاد کنند. اغلب دشوار است که متوجه شویم که آیا شخص  در فضای مجازی حقیقت را بیان می کند یا نه.
4. توجه داشته باشید که "دوستان" که در فضای مجازی پیدا کردید، هنوز غریبه هستند. افراد آنلاین ممکن است بیان کنند خیلی دوست دارند با شما بیشتر دوست شوند و ارتباطاتشان را با شما گسترش دهند، اما در واقع نیت بدی داشته باشند.
5. غریبه ها ممکن است بتوانند شما را پیدا کنند یا حتی با اطلاعات شخصی که در اینترنت به اشتراک گذاشته اید به شما صدمه بزنند. 
6. ایجاد دوستان آنلاین فرصت های ما را برای تعامل با دوستان ما در دنیای واقعی محدود می کند.
7.اگرارتباطات آنلاین گسترش یابد و زمان زیادی از ما بگیرد، ممکن است ارتباطات چهره به چهره ما را تحت تاثیر قرار دهد و تأثیر منفی بر توسعه مهارت های اجتماعی ما داشته باشد.

8.  شما باید از حریم خصوصی خود محافظت کنید و اطلاعات شخصیتان را در اختیار دیگران نگذارید.
9.ملاقات با کسی که تنها از طریق اینترنت با او آشنا شدید، می تواند خطرناک باشد. هرگز ملاقات رو در رو را با هر کسی که آنلاین با او آشنا شدید و در دنیای واقعی او را نمیشناسید، تنظیم نکنید. از اخبار مربوط به جرم و جنایت سایبری مطلع شوید تا بیشتر مراقب خودتان باشید.
10. در صورت بروز مشکلات، به موقع از والدین یا معلمان  خود راهنمایی بطلبید.
11. سعی کنید در انواع مختلف فعالیت های گروهی در زندگی واقعی شرکت کنید تا بتوانید زندگی اجتماعی خود را در دنیای واقعی توسعه دهید.